این عمار

در ادامه‌ی مباحث گذشته، از آیات 190 و 191 آل عمران، چند نکته در زمینه ایمان به دست می‌آید.
چنان‌که از خصلت‌های برجسته پیامبران و مومنان که سبب تفکیک ایشان از رهبران سیاستمدار جهان شده، باور داشتن به رسالت خویش است.
خودشان جلوتر از بقیه حرکت می‌کنند!! چنان‌که در رفتار شهید سلیمانی نیز به وضوح این مسئله دیده می‌شد.
یک رهبر خوب می‌گوید: بیایید!!!
نه بروید… (و خود ایستاده باشد.)
پس همیشه به سوی یک هدف همه جا با مردم بودند.

نه‌اینکه مانند قوم یهود بایستند و بگویند شما بروید کار که تمام شد ما هم می‌آئیم!…

کسانی که ایمان می‌آورند نسبت به پروردگار سمعنا و اطعنا هستند، با تمام وجود می‌فهمند و اطاعت می‌کنند.

ایمان یا انتخاب راه نباید از روی تقلید باشد و گرنه آسیب‌پذیر است!!
ایمان مقلدانه و متعصبانه این است که خود تحقیق نکرده، هر چه دیگران گفته‌اند پذیرفته، شاید واقعا قبول هم دارد اما جانبداری او از روی دلیل نیست، روی احساس است و درک نکرده، در حالی که راهزنان فکر، ایمان و عقیده در کمین اند که ایمان مذهبی اصیل مردم را از آنها بگیرند. چنین ایمانی نخواهد ماند..

لذا ایمان باید آگاهانه باشد.
خدای متعال در این آیات متقدمتا می‌فرماید: آسمان و زمین و اختلاف در شب و روز را نشانه‌هایی قرار دادیم برای خردمندان، متفکران، همه مردمی که از هوش و فکرشان استفاده کنند.
قرآن کریم خردمند را کسی می‌داند که عالی‌ترین ارزشها را بیش از هر چیز همواره مد نظر داشته باشد.
خدا را ایستاده، نشسته، زمانی که روی پهلو افتاده‌اند یاد می‌کنند.

می‌دانند برای کاری در این عالم حضور دارند، متوجه مسئولیت‌های خود در این عالم هستند و تلاش می‌کنند رسالتشان را صحیح انجام ‌دهند.

لذا پیامبران همیشه حرف نو داشته‌اند.

متحجران، مقلدان، مرتجعان، چنان‌که قران نیز اشاره دارد راه و رسم پدرانشان را دنبال می‌کنند، «حسبنا ما وَجَدنا علیه اباءنا» هر چند پدرانشان هیچ نفهمیده باشند!..

همان‌طور که گفته شد: مقام معظم رهبری سال 1353 مصادف با ماه مبارک رمضان در مسجد امام حسن علیه السلام مشهد مقدس، طی 28 جلسه سعی می‌کنند طرحی کلی از اندیشه اسلامی را با توجه به آیات قرآن کریم، مطرح نمایند. ایشان در جلسه‌ی اول اجتماعی بودن دین اسلام و مخالفت آن با رهبانیت را به‌صورت صریح بیان نمودند، در دومین جلسه آیات 2، 3 و 4 سوره‌ی مبارکه انفال را که خدای متعال به صورت علنی، انفال را به پیامبر نسبت می‌هد، مقام معظم رهبری به تشریح این آیات پرداخته و می‌فرمایند: علت اینکه انفال،- که به عنوان زمینها، دشتها، مراتع و سرمایه‌های عموم مسلمانان معرفی شده- متعلق به خدا و رسول دانسته شده است: پیشگیری، ایمنی و جلوگیری شارع مقدس است از سوءاستفاده‌ها و بَل‌بَشو (ریخت و پاش)‌هایی که کاملا قابل پیش‌بینی است و اگر یک مدیر و مدبر در این مساله وارد نشود، این سرمایه‌ها به سرعت از بین رفته، جز خسران، چیزی به‌جا نمی‌گذارد. این مدیر و مدبر باید فردی قدرتمند و الهی باشد، تا به دور از هرگونه عافیت طلبی و دنیاطلبی حافظ این سرمایه‌ها باشد و هم با ایمان مستحکمش، مانع هرگونه سوءاستفاده و تسلط سوءیی شود.
شارع مقدس گویا در پی تبیین این مساله در آیات 2 و 3 این سوره از مومنان سه ویژگی را طلب نموده است:
1. تقوا پیشگی: نجات غریق (مبارزه با طاغوت درون و بیرون)،
2. اصلاح کردن بین خود ( نباید برای جنگ و جدل به‌دنبال بهانه‌ها کوچک حرکت کرد و مدام در حال دعوا و نزاع با هم بود…
3. اطاعت از خدا و رسولش.
ایمان گِرَوِشی نیست که به قلب خلاصه شود، بلکه باید در عمل نمایان شود، بنابراین باید طبق فرمان خدا و رسولش حرکت کرد. پس از بیان شرایط ایمان، 5 خصلت برای مومن حقیقی نام می‌برد: 1. هنگام یاد خدا بیمی ناشی از معرفت در دلهایشان ایجاد می‌شود. بیمی که ائمه معصومین و از جمله امیرالمومنین (ع) در دل داشتند از این جنس ترس بود. 2. وقتی آیات قرآن برای ایشان خوانده شود، یا بخوانند، بر ایمانشان افزوده می‌گردد. چرا که قرآن آنطور که برخی گمان می‌کنند کتاب رمز نیست! بلکه کتابی است برای فهمیده شدن و افزون شدن ایمان. 3. توکل و اتکاء حقیقی به خدا دارند یعنی هر گاه در بن بست قرار می‌گیرند همچنان امیدوارند و به تکلیفشان عمل می‌کنند، نباید فکر کرد توکل به معنای دست روی دست گذاشتن است!!. بلکه دو بال نیرومند برای پرواز در تلاشهای زندگی: صبر و توکل است.
4. کسانی که نماز به‌پا می‌دارند، یعنی نماز را همه جانبه، به‌صورت تمام با خشوع و خضوع به‌جا می‌آورند. چنین افرادی همه مشکلات برایشان آسان می‌شود، لذا جامعه را نمازخوان می‌کنند. باید به مردم فکر کرد و غممان غم مردم باشد. در راه عبودیت مطلق حق، ریشه کن کردن فساد و ایجاد وحدت اجتماعی تلاش می‌کنند. اینکه گلیم خود را از آب بکشم نشانه ایمان نیست. 5. انفاق می‌کنند و خلاءهای جامعه را پر می‌کنند. خرج بیهوده نمی‌کنند. خدای متعال به این افراد روزی کریمانه، شرافتمندانه، بی‌ذلت، بی‌عسرت عنایت می‌فرماید.
صلح، آزادی، رفاه، راحتی، برادری، صمیمیت و … مجموعا در جامعه تحقق می‌یابد.

قسمت اول
مقام معظم رهبری در سال 1353 (یعنی زمانی که حدود 35 سال داشتند…. ) مصادف با دوم ماه مبارک رمضان 1394 ه. سلسله مباحثی را آغاز می‌کنند، که نگرش اشتباه به اسلام را گوشزد نموده و در سیری معرفتی، ارزشی و کنشی، نگاه صحیح به اسلام را یادآور می‌شوند. ایشان ابتدا مباحث معرفتی و مقوله ایمان را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. اولین توجه ایشان به اسلام این است که اسلام دینی اجتماعی است و به جمع توجه دارد، از رهبانیت بری است و چنانچه به احکام اسلام دقت شود، توجه به افراد و نه فرد! و توجه به جمع در همه قوانین مشاهده می‌شود. در اولین جلسه آیه 27 سوره حدید مورد تبئین قرار می‌گیرد.

ضمن بیان اینکه مسلمان بودن به معنای مسئول بودن است، داشتن تقوا و مبارزه با طاغوت اعم از طاغوت درون و بیرون را از وظابف مسلمانان معرفی می‌کنند.
ایشان در توضیح این مساله که چرا اطاعت از خدا و اطاعت از رسول در کنار یکدیگر قرار گرفته، می‌فرمایند:

اگر آیه این‌گونه نازل نمی‌شد، هر کسی ادعا می‌کرد در حال اطاعت از خداست. لذا پیامبر را به‌عنوان الگویی که حق را به‌انسان‌ها معرفی می‌کند، در آیه ذکر نموده تا راه بر سوءاستفاده‌گران بسته شود.
سپس اطاعت از ایشان را سببی برای جاری شدن رحمت الهی مطرح می‌کنند.

لذا برای جاری شدن رحمت الهی باید سر و جان را تسلیم خالق و رب نمود تا در میدان مسابقه به پیروزی رسید. اسلام انسان را به سرعت گرفتن برای رسیدن به سعادت ترغیب می‌کند و اجتناب از خمودگی و ایستایی را توصیه می‌کند.

هرگاه شخص مرتکب خطا شد، به‌دنبال جبران باشد و با سرعت بیشتری برای برطرف کردن خلاء گام بردارد.

سپس می‌فرمایند:

هرچند که رفتن به بهشت ما را قانع نمی‌کند اما رفتن به بهشت شرایطی دارد که یکی از آنها تقوا پیشه‌کردن است.

تقوا پیشگان کسانی هستند که
1. انفاق می‌کنند: آنان که خلاءها و نیازها را شناسایی می‌کنند و با جان، مال، استعدادها و … خلئی در جامعه را پر می‌کنند.
2. خشم خود را در برابر دوست! نه دشمن! فرو می‌برند، وقتی خشم فرو نشست با عقل و درک آنچه شایسته است را انجام دهند.
3. عفو کنندگان از خطاهای مردم: خطاهایی که از روی اشتباه است، نه آن گناهانی که از روی تعمد و عناد صورت می‌گیرد.
4. آنان که اگر مرتکب گناه شوند، به نفس خود ظلم روا می‌دارند، فورا یاد خدا می‌افتند، طلب غفران و مغفرت می‌کنند.

خدا می‌فرماید: تلاش و حرکت از تو، برکت از من.

بسم الله الرحمن الرحیم
قلم شخصی
سالها پیش نهایت کاری که انجام می دادم این بود که بنشینم پای صحبتهای حضرت آقا و بعد اگر مطلبی از سخنان ایشان در نظرم جالب آمد یا خوب دریافت کردم داخل حلقه‌های معرفتی بیان کنم… احساس می‌کردم وظیفه‌ام رو انجام دادم.. بقیه‌ی راه مربوط به بقیه است… گامهای بعدی بهم ربطی نداره…

از زمانی که سیر مطالعاتی کتب مقام معظم رهبری یا بهتر بگم مجموعه سخنرانی‌های ایشون، به خصوص طرح کلی اندیشه‌ی اسلامی رو شروع کردم، تازه متوجه شدم کار خیلی عظیم تر از این حرفهاست..
مدتی است با خود می‌اندیشم چگونه می‌توان رسالت سنگینی که بر دوشم هست رو درست انجام بدم…
هر چه فکر می‌کنم، بیشتر به این مطلب پی می‌برم که این بنده‌ی حقیر توانایی نداره… مگه انسانی که به آه و دمی متصله، چی‌کار می‌تونه انجام بده؟
اما مدام ندای خدا در گوشمه…
صدا می‌زنه…
بیچاره مگه تا الان کی به اینجا رسوندت؟؟؟
حرکت کن همراهت هستم… جلوت رو نگاه کن دستهام رو می بینی که آماده است تو رو به جلو بکشونه…
هرگاه عقب عقب رفتی و نزدیک بود بیفتی … این دستهای منه که تو رو حفظ می‌کنه و نمی‌ذاره به منجلاب بیفتی…
پس حرکت کن…
حرکت کن و ببین که چه رقم خواهد خورد…
خدایا یه وسیله‌ام…
یه وسیله…
پس هوام رو داشته باش..
کمکم کن فکرم، تصمیمم، اراده، عمل و رفتارم همه و همه در همه‌ی عرصه‌های زندگی برای تو باشه ولا غیر …
اینطوری یقین دارم درست عمل کردم…
پس مثل همیشه..
به امید تو…
یا علی

موضوع: شرط قبولی نماز و روزه

✳️ عن الامام الرضا علیه السلام
🟢 لَوْ صَلَّيْتُمْ حتّى تَكُونُوا كالاؤَتارِ و صُمْتُمْ حَتّى تَكُونُوا كَالْحَنايا
🔴 لم يَقْبَلِ اللّهُ مِنْكُمْ الاّ بِوَرَعٍ.
🟢 اگر آنقدر نماز بخوانيد كه هميشه مانند كمان به ركوع باشيد و آنقدر روزه بگيريد كه قدتان خميده شود،
🔴 اگر با ورع و پارسائى نباشد خداوند از شما نخواهد پذيرفت.
📚 بحارالأنوار، ج 86، ص 258