« عفت و حیا در اسلام | انقلاب و فتنه های فرهنگی » |
قلم شخصی
اسلام براي زندگي، محيط و اجتماع انسان ها اهميت زيادي قائل است. لذا بهترين روش و برنامه زندگي را در اختيار او قرار داده است. از جمله مسائلي كه در زندگي و سعادت يا شقاوت انسان نقش مهمي را ايفا مي كند نوع نگرش او به خالق و جهان پيرامونش مي باشد. در رابطه با انديشه انسان، دو جنبه تفكر مثبت و منفي مطرح است.آن هايي كه در طول زندگي، همواره افكار منفي را در ذهن خود مي پرورانند، بيشتر از ديگران دچار اضطراب و ناراحتي و در نتيجه بيماري هاي جسمي و روحي مي شوند. به همين دليل خداوند و ائمه معصومين (علیه السلام) انسان ها را از داشتن افكار منفي و سوء ظن نسبت به خدا و مردم بر حذر داشته و همراه با هشداري كه نسبت به رعايت كردن جانب احتياط و هوشياري به خصوص در امور حكومتي، قضاوت، جاذبه هاي دنيوي و قرار دادهاي تعهد آور مي دهند، راه هاي معالجه بدبيني را به ايشان معرفي نموده اند. و ضمن اين كه از انسان ها مي خواهند با عمل يا رفتاري، خود را در معرض سوء ظن، تهمت و افترا قرار ندهند، بسيار به خوش بيني و داشتن افكار مثبت توصيه نموده اند. مي توان گفت كه اين افكار در مورد سه گروه كاربرد دارد: خداوند، مردم و خود انسان. كه خوش بيني به خدا و مردم ممدوح و در مورد خود مذموم شمرده شده است.
ادامه دارد.
فرم در حال بارگذاری ...