این عمار

در پی مطلب گذشته باید به شناخت خدای متعال پی‌برد:

كامل‌‌‌‌ترين تفسير شناخت خدا به خدا، شناخت او از طريق شهو د قلبى است كه: «آفتاب آمد دليل آفتاب». در شمارى از احاديث، بدين تفسير اشاره شده‌‌‌‌؛ [رک: ص۱۱۷] از جمله آنچه در احاديث، از صُحُف ادريس، نقل شده است:
بِالحَقِّ عُرِفَ الحَقُّ‌ و بِالنور أُهتُدِيَ إِلَى النور و بِالشَّمسِ أُبصِرَتِ الشَّمسُ. [رک: ص۴۲۰، ح۳۶۶۷] با حق، حق شناخته مى‌شود و با نور، به نور ره برده مى‌شود و با خورشيد، خورشيد ديده مى‌شود. صدرالدين شيرازى قدس سره در شرح اصول الكافى، درباره شناخت خدا به خدا مى‌‌‌‌گويد:
معرفت خدا با خدا، دو گونه است: يكى، ادراك ذات او با شهو د و عرفان ناب و ديگرى، با تنزيه و تقديس. (شرح اصو ال الکافی ج3، ص61)» (محمدی ری شهری، 4: 1387: 48-51) سزاوار است انسان با توجه به آنچه بیان شد در شناخت صحیح خدای متعال تلاش نماید و به این شناخت عمق بخشد. چرا که هرچه شناخت صحیح‌تر و کامل‌تر باشد، انسان نسبت به حوادث پیرامون خویش نیز درک عمیق‌تری داشته، هرجا با خطا یا آسیبی مواجه شد، با توکل به خدای متعال از جا برخاسته، با دقت بیشتری به مسیر پرپیچ و خم زندگی ادامه می‌دهد. این شخص امید و حسن ظن به خدا را از دست نمی‌دهد و درپی رسیدن به کمال و سعادت مستحکم حرکت می‌کند. پشتیبان خویش را خدا می‌داند و برای به‌دست آوردن سلامت جسم و روح بیشتر، با قدرت حرکت می‌کند.

سلیمان‌پور

بسم الله الرحمن الرحیم
امروز با مطلبی برخورد داشتم که برایم جالب بود:

امیرالمومنین علی علیه‌السلام در پاسخ سوالی در باب توحید و عدل می‌فرمایند:

التَّوْحِيدُ أَلَّا تَتَوَهَّمَهُ‏ وَ الْعَدْلُ أَلَّا تَتَّهِمَه‏
توحيد آن است كه خدا را در وهم نيارى‌ و عدل آن است كه او را متهم نسازى.
اینکه شخص سوال کننده خود به ارتباط میان این دو واژه پی برده یا قبل از سوال مطالبی از مولای متقیان شنیده و سپس این سوال را مطرح نموده است، مورد بحث این حقیر نیست. آنچه در این بین مورد توجه قرار گرفته ارتباط واژه توحید با عدل و داشتن بینش توحیدی است.
آیت الله مکارم شیرازی نیز درشرح این حکمت می‌فرمایند: امام ‌‌‌‌‌‌‌عليه‌السلام در اين كلام كوتاه و بسيار پرمعنا دو اصل مهم دين را به عالى‌‌‌‌ترين و جهى بيان مى‌كند: «از آن حضرت درباره توحيد و عدل سؤال شد، فرمود: توحيد آن است كه خدا را در وهم و انديشه نياورى و عدل آن است كه او را متهم نسازى (اشاره به اين كه ذات خداوند در انديشه هيچ‌كس نمى‌آيد و در تقسيم نعمت‌هايش عدالت و حكمت را رعايت مى‌فرمايد) ».
آنچه در این تعریف مورد توجه قرار می‌گیرد ارتباط توحید و عدل است که حضرت به صورت اجمال به آن پرداخته‌اند. بنابراین هر چند بحث از توحید و یگانگی خداوند است اما راه را برای داشتن بینش توحیدی صحیح می‌گشاید و به شخص این مطلب را القا می‌کند که اگر خدای خود را خوب بشناسی او را از هر جهت واحد و در تقسیم عدل نیز یکتا و یگانه خواهی یافت. لذا شناخت صحیح توحید انسان را در بینش توحیدی صحیح و کارکرد آن در زندگی آگاه می‌سازد، به این نحو که چون به توحید ایمان آورد، خدا را از ظلم نیز مبرا دانسته و مصلحت امورش را در مصلحتی خواهد یافت، که خدای متعال برایش درنظر گرفته است.
توحيد در اين جا به معنى خدا شناسى است و خدا شناسى در صورتى كامل مى‌شود كه بدانیم خداوند وجودى است نامحدود از هر جهت و به همين دليل ‌همواره بزرگان علم عقايد گفته‌اند كه كُنه ذات خدا بر هيچ‌كس حتى بر انبيا و اوليا ‌روشن نيست. آنچه از خداوند مى‌دانيم صفات جلال و جمال اوست و افعال و آثارى كه صحنه جهان را پر كرده است و همین صفات است که انسان را در بینش صحیح توحیدی، رهنمون می‌شود. به همين دليل در روايات نیز دستور داده ‌شده كه در ذات خدا انديشه نكنيد كه به جايى ‌‌‌نمى‌رسيد.

قلم شخصی: سلیمان‌پور

✍️ قلم شخصی
مبحث ما حول سخنرانی‌های مقام معظم رهبری با محوریت اهمیت جامعه‌ی توحیدی بود.
معظم‌له پس از بیان فواید بحث در زمینه‌ی جامعه‌ی توحیدی می‌فرمایند:
باید آنچه لازم است را مطرح کرد، در مورد نبوت مباحث خوب، درست و کاربردی زیاد است.

اما آنچه معظم‌له، بیان آن را مورد نیاز و الزامی می‌دانند، بخشی از فلسفه نبوت و وحی است.

لذا می‌فرمایند:
دین بدون اعتقاد به نبوت معنایی ندارد، چرا که قوام، اصالت و پایداری دین از طریق نبوت است و انسان به‌تنهایی با این خِرد کم و غرائز نفسانی قادر به پیمودن راه سعادت و هدایت نیست. انسان مانند زنبور عسل یا دیگر حیوانات نیست که تا پایان عمر بر طبق غریزه و آنچه در ابتدای خلقتش آموخته، پیش رود. انسان بسیار فراتر از حیوانات است، علاوه بر غریزه دارای خرد است اما خرد نیز به تنهایی قدرت رسیدن به سعادت حقیقی را ندارد. پیامبر عقل را راهنمایی و هدایت می‌کند تا پرورش یابد و سره از ناسره را تشخیص دهد، البته عقل سالم برخی مفاهیم را به عینه می‌بیند و می‌پذیرد اما برخی مسائل از درک و فهم عقل خارج است. لذا نبی می‌آید تا انسان را نسبت به نادانسته‌ها آگاه نماید؛ قرآن نیز کلام حق است و از طریق نبی با آیات پرمغز و پرمعنایش، راه صحیح زندگی را به انسانها می‌آموزد، هر چند فهم ما اندک است و یک‌هزارم معارف عمیق دین را نمی‌توانیم متوجه شویم ولی اگر به ما به این راحتی گفته نمی‌شد نماز را فلان زمان اقامه کن، از الکل دوری کن، فلان مساله را انجام و از دیگری بپرهیز، هدایت نمی‌شدیم. بنابراین با کمی دقت متوجه می‌شویم: دین برای تقویت عقل آمده و او را به جلو می‌راند…
قرآن می‌فرماید: انسان‌ها همه از یک گروه بودند، یعنی از یک سنخ و حواس ظاهر و باطنشان تقریبا در یک راستا و نیازهایشان برابر بود. اما اختلافاتی بین آنها بود، البته اختلافات موجب تکامل است، چرا که برخی حق را بیان می‌کنند و برخی باطل را… پیامبران بعثت نمودند و به مردم مژده امنیت و … و بیم ناامیدی و … دادند تا حکومت فاضل و مدینه صالح تشکیل شود یا راه رسیدن به آن، نشان داده شود؛ کتاب و قانون الهی بین اختلافاتی که انسانها دارند، حکم کند؛ اما در بین کسانیکه کتاب به آنها سپرده شده بود اختلاف به‌وجود آمد. چراکه گروهی از روی تعدی و ستیزه‌گری گمراه شدند؛ تحریف ایجاد کردند حرف دین را زدند و خلاف دین عمل کردند، اما خدای متعال افرادی را که ایمان آورده بودند با اذن و رخصت خود هدایت نمود.

✍️ سلیمان‌پور
برگرفته از کتاب طرح کلی اندیشه‌ی اسلامی در قرآن، جلسه‌ی 14

✍️ در قران کریم می‌خوانیم:
قال یا ابلیس ما لک الا تکون مع الساجدین (۳۲ سوره مبارکه الحجر)
خدای متعال به ابلیس فرمود:
❓ چرا به آدم سجده نکردی؟!
گفت: هرگز به بشری که از گل و لای کهنه خلقت شده سجده نخواهم کرد….
تکبر انسان را به حقارت خواهد کشاند.
خدای متعال به همه گفت سجده کنید، آنان که تخطی کردند و از فرمان خدا سرپیچی نمودند، سرانجامی شوم یافتند…
🔸برداشت‌ها از این آیات ارزشمند بسیار است….
اما می‌خواهم به اینجا برسم…
روزی شیطان در برابر انسان تکبر ورزید..

امروز عده‌ای نسبت به انسان‌های مانند خود تکبر می‌ورزند و می‌گویند: فلانی ساده زیست است، چرا باید رئیس‌جمهور یا مسئول کشور شود…. من از او پیروی کنم؟؟؟🤨 هرگز….
داستان‌ها و روایات این‌چنینی بسیار بوده…
نمرود و ابراهیم
فرعون و موسی
جالوت و طالوت
و…..

تاریخ تکرار می‌شود، تنها اسامی تغییر می‌کند…
بنگریم کدام جهتیم….
✨⬅️⬆️⬇️➡️🧨

شاید بتوان گفت یکی از مصادیق محرز آیت‌الله شهید دکتر رئیسی بودند که زخم زبان‌های زیادی را نیز تحمل نمودند.

صبوری ایشان در برابر تهمت‌ها و زخم زبان‌ها مثال زدنی بود…
روحش شاد، یادش گرامی، راهش پایدار

✍️سلیمان‌پور

✍️قلم شخصی
هر آنچه در این وبلاگ قرار می‌گیرد، اساسا قلم شخصی است و برداشت‌های شخص بنده از بیانات معظم له. جهت دیدن یا شنیدن بیانات اصلی مقام معظم رهبری لازم است به سایت مربوط به معظم‌له رجوع شود.

در ادامه‌ی مباحث مربوط به اندیشه‌ی مقام معظم رهبری در طرح کلی اندیشه اسلامی به این مبحث رسیدیم که:
اسلام بینشی عمل‌زا، زندگی‌ساز و عقیده‌ای تعهدآور است و انسان با داشتن نیروی خرد و اراده، مکلف است جهت را شناخته، بداند سیطره‌ی تکوینی خدا مستلزم اقتدار و اختیار تام خدا در قانونگذاری و تشریع است. لذا به سمت هدف گام برداشته بندگی و عبودیت مخلوقات و زمام‌داری و مدیریت خدا برایش روشن گردد. حال باید دانست:
تعهدی که توحید به یک جامعه موحد می‌دهد، شامل مهم‌ترین، کلی‌ترین، بزرگترین، اولی‌ترین و اساسی‌ترین مسائل یک جامعه است. یکی از قطعنامه‌های توحید این است که هیچ کس و هیچ چیز حق ندارد، جز خدا را عبادت کند یا شریکی برای خدا بگیرد. از انسان برای این امر پیمان گرفته شده که ابلیس را اطاعت نکرده، از نفس اماره بیزاری جوید.

مقام معظم رهبری پس از معرفی ایمان و نویدهای آن وارد نتیجه ایمان، یعنی توحید شدند و توحید را نیز زمانی موثر دانستند که آگاهانه، متعهدانه و عمل‌زا باشد.
با وجود اینکه توحید پایه اعتقادی و عملی فردی و اجتماعی است اما اطلاعات مردم در مورد ان بسیار کم است لذا باید به‌صورت جدی مورد بحث قرار گیرد.
توحید حقیقی یعنی اطاعت منحصر به خداست و هر شخص دیگری مورد اطاعت قرار گیرد باید اطاعتش در طول اطاعت الله باشد، هرگاه فرد یا گروهی ما را نسبت به انجام مقررات و اوامر الهی بازداشت یا آن را در ما کمرنگ نمود، نشان دهنده اطاعت ما از غیر خداست و مصداق آیات 114 تا 116 سوره مبارکه انعام خواهیم شد: مشرکانی که غیر خدا را عبادت می‌کنند.
پس معنای عبادت سجده کردن بر افراد نیست بلکه همین که سخن و قانون الهی به خاطر پیروی از نفس، یا افراد دیگری بر زمین بماند، نمایانگر عبادت غیر خداست و هر غیر خدا طاغوت محسوب می‌شود. چرا که غیر خدا انسان را از تعقل باز می‌دارد و به پیروی از هوای نفسیا خواسته‌های خود وامی‌دارد.
تفاوت عبادت خدا با غیر خدا در همین نکته است، خدای متعال می‌فرماید آزاد باش و خود را در برابر هیچ‌کس و هیچ جیز خوار و حقیر مکن، از قدرت تعقل و استعدادهایی که به تو سپرده شده استفاده نما و در لحظه لحظه‌ی زندگیت تنها از خدایی کمک بخواه که علم و قدرت مطلق است، نه آنان که دوامی ندارند و خود برای وجود و حضور نیازمند ….!! خالق اصلی هستند…!!.
معظم له به‌صورت تاکیدی از همه می‌خواهند به قرآن و معانی ان توجه داشته و با ان انس گیرند.
شخصی که یاد خدا را در دل بپروراند، جهت‌گیری‌اش نیز خدایی خواهد بود. به این افراد نوید بهشت و غیر انها هشدار قیامت و جهنم داده شده است. بهشتی که به لطف خدا سرسبز می‌شود و جهنمی که خود با اعمالمان ساخته‌ایم و با هر گناه سوزان‌ترش می‌کنیم…

پس از نفی اطاعت غیر خدا و کشتن جنود جهل درونی نوبت به جامعه و نفی طبقات اجتماعی می‌رسد. آنچه اهمیت دارد تقواست، بنابراین تفاوت طبقاتی گه در ایران، هندوستان، مصر و … وجود داشته همگی از جانب خدای متعال نفی شده است و همه مردم جامعه بلکه همه انسانها در یک صف و گروه معرفی شده‌اند.

جامعه توحیدی با باور عمل‌زا و تعهدآور از هر نیروی شر آفرین دوری گزیده و سراسر وجودش را غرق اطاعت حقیقی الله قرار می‌دهد. لذا از هیچ چیز و هیچ کس جز خدا بیم ندارد، بیمی از جنس خشوع و تواضع در برابر خالق و نیرو یخش مطلق.
فایده این بحث 2 چیز است:
1. آشنایی بیشتر با توحید 2. با شناخت معنای حقیقی توحید و آگاه کردن دیگران در مورد آن، متوجه می‌شویم که موحد هستیم یا خیر.