این عمار

امام حسین (علیه السلام) می فرمایند:

برتری کسی که یتیم آل محمد(صلی الله علیه واله و سلم) را که از سرپرستان خود جدا شده و در جهل فرو رفته سرپرستی کند و او را از جهل

بیرون آورد و امور مشتبه را برای او روشن سازد، بر کسی که یتیمی را سرپرستی کند و به او آب و غذا دهد، مانند برتری خورشید بر ستاره

سهی است.