این عمار

قسمت اول
مقام معظم رهبری در سال 1353 (یعنی زمانی که حدود 35 سال داشتند…. ) مصادف با دوم ماه مبارک رمضان 1394 ه. سلسله مباحثی را آغاز می‌کنند، که نگرش اشتباه به اسلام را گوشزد نموده و در سیری معرفتی، ارزشی و کنشی، نگاه صحیح به اسلام را یادآور می‌شوند. ایشان ابتدا مباحث معرفتی و مقوله ایمان را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. اولین توجه ایشان به اسلام این است که اسلام دینی اجتماعی است و به جمع توجه دارد، از رهبانیت بری است و چنانچه به احکام اسلام دقت شود، توجه به افراد و نه فرد! و توجه به جمع در همه قوانین مشاهده می‌شود. در اولین جلسه آیه 27 سوره حدید مورد تبئین قرار می‌گیرد.

ضمن بیان اینکه مسلمان بودن به معنای مسئول بودن است، داشتن تقوا و مبارزه با طاغوت اعم از طاغوت درون و بیرون را از وظابف مسلمانان معرفی می‌کنند.
ایشان در توضیح این مساله که چرا اطاعت از خدا و اطاعت از رسول در کنار یکدیگر قرار گرفته، می‌فرمایند:

اگر آیه این‌گونه نازل نمی‌شد، هر کسی ادعا می‌کرد در حال اطاعت از خداست. لذا پیامبر را به‌عنوان الگویی که حق را به‌انسان‌ها معرفی می‌کند، در آیه ذکر نموده تا راه بر سوءاستفاده‌گران بسته شود.
سپس اطاعت از ایشان را سببی برای جاری شدن رحمت الهی مطرح می‌کنند.

لذا برای جاری شدن رحمت الهی باید سر و جان را تسلیم خالق و رب نمود تا در میدان مسابقه به پیروزی رسید. اسلام انسان را به سرعت گرفتن برای رسیدن به سعادت ترغیب می‌کند و اجتناب از خمودگی و ایستایی را توصیه می‌کند.

هرگاه شخص مرتکب خطا شد، به‌دنبال جبران باشد و با سرعت بیشتری برای برطرف کردن خلاء گام بردارد.

سپس می‌فرمایند:

هرچند که رفتن به بهشت ما را قانع نمی‌کند اما رفتن به بهشت شرایطی دارد که یکی از آنها تقوا پیشه‌کردن است.

تقوا پیشگان کسانی هستند که
1. انفاق می‌کنند: آنان که خلاءها و نیازها را شناسایی می‌کنند و با جان، مال، استعدادها و … خلئی در جامعه را پر می‌کنند.
2. خشم خود را در برابر دوست! نه دشمن! فرو می‌برند، وقتی خشم فرو نشست با عقل و درک آنچه شایسته است را انجام دهند.
3. عفو کنندگان از خطاهای مردم: خطاهایی که از روی اشتباه است، نه آن گناهانی که از روی تعمد و عناد صورت می‌گیرد.
4. آنان که اگر مرتکب گناه شوند، به نفس خود ظلم روا می‌دارند، فورا یاد خدا می‌افتند، طلب غفران و مغفرت می‌کنند.

خدا می‌فرماید: تلاش و حرکت از تو، برکت از من.