این عمار

✍️ قلم شخصی
مبحث ما حول سخنرانی‌های مقام معظم رهبری با محوریت اهمیت جامعه‌ی توحیدی بود.
معظم‌له پس از بیان فواید بحث در زمینه‌ی جامعه‌ی توحیدی می‌فرمایند:
باید آنچه لازم است را مطرح کرد، در مورد نبوت مباحث خوب، درست و کاربردی زیاد است.

اما آنچه معظم‌له، بیان آن را مورد نیاز و الزامی می‌دانند، بخشی از فلسفه نبوت و وحی است.

لذا می‌فرمایند:
دین بدون اعتقاد به نبوت معنایی ندارد، چرا که قوام، اصالت و پایداری دین از طریق نبوت است و انسان به‌تنهایی با این خِرد کم و غرائز نفسانی قادر به پیمودن راه سعادت و هدایت نیست. انسان مانند زنبور عسل یا دیگر حیوانات نیست که تا پایان عمر بر طبق غریزه و آنچه در ابتدای خلقتش آموخته، پیش رود. انسان بسیار فراتر از حیوانات است، علاوه بر غریزه دارای خرد است اما خرد نیز به تنهایی قدرت رسیدن به سعادت حقیقی را ندارد. پیامبر عقل را راهنمایی و هدایت می‌کند تا پرورش یابد و سره از ناسره را تشخیص دهد، البته عقل سالم برخی مفاهیم را به عینه می‌بیند و می‌پذیرد اما برخی مسائل از درک و فهم عقل خارج است. لذا نبی می‌آید تا انسان را نسبت به نادانسته‌ها آگاه نماید؛ قرآن نیز کلام حق است و از طریق نبی با آیات پرمغز و پرمعنایش، راه صحیح زندگی را به انسانها می‌آموزد، هر چند فهم ما اندک است و یک‌هزارم معارف عمیق دین را نمی‌توانیم متوجه شویم ولی اگر به ما به این راحتی گفته نمی‌شد نماز را فلان زمان اقامه کن، از الکل دوری کن، فلان مساله را انجام و از دیگری بپرهیز، هدایت نمی‌شدیم. بنابراین با کمی دقت متوجه می‌شویم: دین برای تقویت عقل آمده و او را به جلو می‌راند…
قرآن می‌فرماید: انسان‌ها همه از یک گروه بودند، یعنی از یک سنخ و حواس ظاهر و باطنشان تقریبا در یک راستا و نیازهایشان برابر بود. اما اختلافاتی بین آنها بود، البته اختلافات موجب تکامل است، چرا که برخی حق را بیان می‌کنند و برخی باطل را… پیامبران بعثت نمودند و به مردم مژده امنیت و … و بیم ناامیدی و … دادند تا حکومت فاضل و مدینه صالح تشکیل شود یا راه رسیدن به آن، نشان داده شود؛ کتاب و قانون الهی بین اختلافاتی که انسانها دارند، حکم کند؛ اما در بین کسانیکه کتاب به آنها سپرده شده بود اختلاف به‌وجود آمد. چراکه گروهی از روی تعدی و ستیزه‌گری گمراه شدند؛ تحریف ایجاد کردند حرف دین را زدند و خلاف دین عمل کردند، اما خدای متعال افرادی را که ایمان آورده بودند با اذن و رخصت خود هدایت نمود.

✍️ سلیمان‌پور
برگرفته از کتاب طرح کلی اندیشه‌ی اسلامی در قرآن، جلسه‌ی 14

✍️ در قران کریم می‌خوانیم:
قال یا ابلیس ما لک الا تکون مع الساجدین (۳۲ سوره مبارکه الحجر)
خدای متعال به ابلیس فرمود:
❓ چرا به آدم سجده نکردی؟!
گفت: هرگز به بشری که از گل و لای کهنه خلقت شده سجده نخواهم کرد….
تکبر انسان را به حقارت خواهد کشاند.
خدای متعال به همه گفت سجده کنید، آنان که تخطی کردند و از فرمان خدا سرپیچی نمودند، سرانجامی شوم یافتند…
🔸برداشت‌ها از این آیات ارزشمند بسیار است….
اما می‌خواهم به اینجا برسم…
روزی شیطان در برابر انسان تکبر ورزید..

امروز عده‌ای نسبت به انسان‌های مانند خود تکبر می‌ورزند و می‌گویند: فلانی ساده زیست است، چرا باید رئیس‌جمهور یا مسئول کشور شود…. من از او پیروی کنم؟؟؟🤨 هرگز….
داستان‌ها و روایات این‌چنینی بسیار بوده…
نمرود و ابراهیم
فرعون و موسی
جالوت و طالوت
و…..

تاریخ تکرار می‌شود، تنها اسامی تغییر می‌کند…
بنگریم کدام جهتیم….
✨⬅️⬆️⬇️➡️🧨

شاید بتوان گفت یکی از مصادیق محرز آیت‌الله شهید دکتر رئیسی بودند که زخم زبان‌های زیادی را نیز تحمل نمودند.

صبوری ایشان در برابر تهمت‌ها و زخم زبان‌ها مثال زدنی بود…
روحش شاد، یادش گرامی، راهش پایدار

✍️سلیمان‌پور

شهادت آیت‌الله رئیسی و همراهان ایشان را به جامعه‌ی انسانی تسلیت می‌گویم.
به یقین شهادت مردانی چون شهدای خدمت، هر چند قلب انسان‌ها را می‌فشارد اما خونی شور آفرین در انسان‌ها ایجاد می‌کند، خونی که آنان را به تکاپو و کوششی جهادی فرامی‌خواند و عشق به زندگی پرمعنا را فریاد می‌زند.
#شهید‌رئیسی‌ودیگرشهدای‌خدمت یادتان گرامی و راهتان پایدار 🌹

✍️قلم شخصی
هر آنچه در این وبلاگ قرار می‌گیرد، اساسا قلم شخصی است و برداشت‌های شخص بنده از بیانات معظم له. جهت دیدن یا شنیدن بیانات اصلی مقام معظم رهبری لازم است به سایت مربوط به معظم‌له رجوع شود.

در ادامه‌ی مباحث مربوط به اندیشه‌ی مقام معظم رهبری در طرح کلی اندیشه اسلامی به این مبحث رسیدیم که:
اسلام بینشی عمل‌زا، زندگی‌ساز و عقیده‌ای تعهدآور است و انسان با داشتن نیروی خرد و اراده، مکلف است جهت را شناخته، بداند سیطره‌ی تکوینی خدا مستلزم اقتدار و اختیار تام خدا در قانونگذاری و تشریع است. لذا به سمت هدف گام برداشته بندگی و عبودیت مخلوقات و زمام‌داری و مدیریت خدا برایش روشن گردد. حال باید دانست:
تعهدی که توحید به یک جامعه موحد می‌دهد، شامل مهم‌ترین، کلی‌ترین، بزرگترین، اولی‌ترین و اساسی‌ترین مسائل یک جامعه است. یکی از قطعنامه‌های توحید این است که هیچ کس و هیچ چیز حق ندارد، جز خدا را عبادت کند یا شریکی برای خدا بگیرد. از انسان برای این امر پیمان گرفته شده که ابلیس را اطاعت نکرده، از نفس اماره بیزاری جوید.

مقام معظم رهبری پس از معرفی ایمان و نویدهای آن وارد نتیجه ایمان، یعنی توحید شدند و توحید را نیز زمانی موثر دانستند که آگاهانه، متعهدانه و عمل‌زا باشد.
با وجود اینکه توحید پایه اعتقادی و عملی فردی و اجتماعی است اما اطلاعات مردم در مورد ان بسیار کم است لذا باید به‌صورت جدی مورد بحث قرار گیرد.
توحید حقیقی یعنی اطاعت منحصر به خداست و هر شخص دیگری مورد اطاعت قرار گیرد باید اطاعتش در طول اطاعت الله باشد، هرگاه فرد یا گروهی ما را نسبت به انجام مقررات و اوامر الهی بازداشت یا آن را در ما کمرنگ نمود، نشان دهنده اطاعت ما از غیر خداست و مصداق آیات 114 تا 116 سوره مبارکه انعام خواهیم شد: مشرکانی که غیر خدا را عبادت می‌کنند.
پس معنای عبادت سجده کردن بر افراد نیست بلکه همین که سخن و قانون الهی به خاطر پیروی از نفس، یا افراد دیگری بر زمین بماند، نمایانگر عبادت غیر خداست و هر غیر خدا طاغوت محسوب می‌شود. چرا که غیر خدا انسان را از تعقل باز می‌دارد و به پیروی از هوای نفسیا خواسته‌های خود وامی‌دارد.
تفاوت عبادت خدا با غیر خدا در همین نکته است، خدای متعال می‌فرماید آزاد باش و خود را در برابر هیچ‌کس و هیچ جیز خوار و حقیر مکن، از قدرت تعقل و استعدادهایی که به تو سپرده شده استفاده نما و در لحظه لحظه‌ی زندگیت تنها از خدایی کمک بخواه که علم و قدرت مطلق است، نه آنان که دوامی ندارند و خود برای وجود و حضور نیازمند ….!! خالق اصلی هستند…!!.
معظم له به‌صورت تاکیدی از همه می‌خواهند به قرآن و معانی ان توجه داشته و با ان انس گیرند.
شخصی که یاد خدا را در دل بپروراند، جهت‌گیری‌اش نیز خدایی خواهد بود. به این افراد نوید بهشت و غیر انها هشدار قیامت و جهنم داده شده است. بهشتی که به لطف خدا سرسبز می‌شود و جهنمی که خود با اعمالمان ساخته‌ایم و با هر گناه سوزان‌ترش می‌کنیم…

پس از نفی اطاعت غیر خدا و کشتن جنود جهل درونی نوبت به جامعه و نفی طبقات اجتماعی می‌رسد. آنچه اهمیت دارد تقواست، بنابراین تفاوت طبقاتی گه در ایران، هندوستان، مصر و … وجود داشته همگی از جانب خدای متعال نفی شده است و همه مردم جامعه بلکه همه انسانها در یک صف و گروه معرفی شده‌اند.

جامعه توحیدی با باور عمل‌زا و تعهدآور از هر نیروی شر آفرین دوری گزیده و سراسر وجودش را غرق اطاعت حقیقی الله قرار می‌دهد. لذا از هیچ چیز و هیچ کس جز خدا بیم ندارد، بیمی از جنس خشوع و تواضع در برابر خالق و نیرو یخش مطلق.
فایده این بحث 2 چیز است:
1. آشنایی بیشتر با توحید 2. با شناخت معنای حقیقی توحید و آگاه کردن دیگران در مورد آن، متوجه می‌شویم که موحد هستیم یا خیر.

قلم شخصی
هر آنچه در این وبلاگ قرار می‌گیرد، اساسا قلم شخصی است و برداشت‌های شخص بنده از بیانات معظم له. جهت دیدن یا شنیدن بیانات اصلی مقام معظم رهبری لازم است به سایت مربوط به معظم‌له رجوع شود.

مقام معظم رهبری سال 1353 شمسی، زمانی که هنوز ماموران ساواک به شدت ایشان را تحت کنترل داشته و انقلابیون را دستگیر می‌کردند، سخنرانیهایی که ماه مبارک رمضان در مسجد امام حسن مجتبی (ع) داشته‌اند را اینگونه ادامه می‌دهند، ایشان پس از شرح ایمان و بیان نیازمندی‌های رسیدن به آن، مساله توحید را آغاز می‌کنند.
نکته قابل توجه اینکه: ایشان در حین بیان مبانی کلی اندیشه اسلامی، درس دینداری را عملا به مخاطب می‌‌آموزند و در چندین جا بین سخنان خود تاکید بر تفکر، مطالعه، تحقیق، مباحثه و آزادی در پذیرش دارند. این دغدغه رهبری نسبت به تفکر عمیق و توجه بیشتر حاکی از ایمان عملی و تلاش برای کاربردی شدن مطالب حتی به‌صورت ناخودآگاه یا غیرمستقیم به مخاطب است و این مسائل نه تنها نشانه حق بودن کلام ایشان است بلکه گویا نیرویی فراتر و الهی برای اثربخش‌تر بودن بیانات و مطالبات ایشان وارد عرصه شده‌اند.
و اما توحید نیز دارای سه خصوصیت مطرح می‌شود:
آگاهانه، زاینده، متعهدانه.
و آن را در دو ساحت جهان بینی و ایدئولوژی مورد بررسی قرار می‌دهند.
در جهان‌بینی تمرکز بر خالقیت خدا و در ایدئولوژی بر ربوبیت، پرورش و مدیریت خدای متعال است.
تاکید بر این است که نباید بر خلاف حق و حقیقت عمل کرد، تعبیر سر روی پای دیگران گذاشتن یا پا روی سر دیگران گذاشتن نمادی از ظلم پذیری و ظلم کردن است که هر دو به صراحت نفی شده‌اند.
توحید الهی، توجه به یکتایی از هر جهت، پاسداری، نگهبانی، والایی و عظمت، تدبیر، آگاهی دائمی و حتی رخصت‌دهنده‌گی در عین قدرت، همه اثبات‌گر الوهیت او و عبادت بندگان است.

آنان که به‌دنبال خدای جسمی و آزمایشگاهی هستند در واقع ناکام از درک فکری و روحی خدای متعال هستند وگرنه با دلیل و برهان قدرت بر نفی خدا را ندارند.
پیامبران بیرونی با برهان روشن، دلایل منطقی و معجزات الهی، انسان را به بودن خدای عادل، حکیم، علیم و… اگاه ساخته‌اند.
پیامبر درون (عقل مطلق) نیز به وجود خدایی بی علت معترف است.
حال اگر دین را با تحلیل، نگاه و تفکر عمیق مورد توجه قرار دهیم، ناظر است به زندگی جمعی و به اجتماع نگاه ویژه داشته است. قانون عادلانه خدا با هرگونه فساد، تبعیض و ظلم مخالف و به دنبال تربیت شایسته؛ اخلاقی و انسانی است تا این انسان ضعیف، مفسد و جنایتکار را به حدی از بلوغ برساند که به درجه خلیفه‌الهی نائل گردد.
اسلام این مسیر را هموار کرده و هر انچه نیاز بشر است را در قالب قرآن و سنت به انسان آموخته و ایشان را به صورت جمعی به تکامل و تعالی فرا ‌خوانده و از انجام کارهای بیهوده‌ی خسران‌زا، نهی نموده است.
وقت و زمان ارزشمند است نباید برای اثبات سخنی که هیچ منفعت و سودی ندارد، ان را هدر داد.
حال در مورد توحید فردی غیر مسئول و غیر متعهد برایش مهم نیست خدا هست یا خیر، در وضع زندگی او تاثیری ندارد. اما برای انسان متعهد و مسئول مهم است، زیرا در زندگی، منش، فکر، رفتار و عملکرد او تاثیر دارد.
تبعیض، بی‌عدالتی، ظلم، زور و هر موضوع پلیدی از او و اطرافش دور می‌شود و پاکی، صداقت و حق‌طلبی جایگزین می‌شود و دیگر به دنبال منافع مادی و شخصی خود نمی‌رود.
نکته بسیار مهم و حائز اهمیت اینکه:
اسلام بینشی عمل‌زا، زندگی‌ساز و عقیده‌ای تعهدآور است و انسان با داشتن نیروی خرد و اراده، مکلف است جهت را شناخته، بداند سیطره‌ی تکوینی خدا مستلزم اقتدار و اختیار تام خدا در قانونگذاری و تشریع است. لذا به سمت هدف گام برداشته بندگی و عبودیت مخلوقات و زمام‌داری و مدیریت خدا برایش روشن گردد.