| « #بینش‌توحیدی | #بینش‌توحیدی » |
در پی مطلب گذشته باید به شناخت خدای متعال پی‌برد:
كامل‌‌‌‌ترين تفسير شناخت خدا به خدا، شناخت او از طريق شهو د قلبى است كه: «آفتاب آمد دليل آفتاب». در شمارى از احاديث، بدين تفسير اشاره شده؛ [رک: ص۱۱۷] از جمله آنچه در احاديث، از صُحُف ادريس، نقل شده است:
بِالحَقِّ عُرِفَ الحَقُّ و بِالنور أُهتُدِيَ إِلَى النور و بِالشَّمسِ أُبصِرَتِ الشَّمسُ. [رک: ص۴۲۰، ح۳۶۶۷] با حق، حق شناخته مى‌شود و با نور، به نور ره برده مى‌شود و با خورشيد، خورشيد ديده مى‌شود. صدرالدين شيرازى قدس سره در شرح اصول الكافى، درباره شناخت خدا به خدا مى‌‌‌‌گويد:
معرفت خدا با خدا، دو گونه است: يكى، ادراك ذات او با شهو د و عرفان ناب و ديگرى، با تنزيه و تقديس. (شرح اصو ال الکافی ج3، ص61)» (محمدی ری شهری، 4: 1387: 48-51) سزاوار است انسان با توجه به آنچه بیان شد در شناخت صحیح خدای متعال تلاش نماید و به این شناخت عمق بخشد. چرا که هرچه شناخت صحیح‌تر و کامل‌تر باشد، انسان نسبت به حوادث پیرامون خویش نیز درک عمیق‌تری داشته، هرجا با خطا یا آسیبی مواجه شد، با توکل به خدای متعال از جا برخاسته، با دقت بیشتری به مسیر پرپیچ و خم زندگی ادامه می‌دهد. این شخص امید و حسن ظن به خدا را از دست نمی‌دهد و درپی رسیدن به کمال و سعادت مستحکم حرکت می‌کند. پشتیبان خویش را خدا می‌داند و برای به‌دست آوردن سلامت جسم و روح بیشتر، با قدرت حرکت می‌کند.
سلیمان‌پور
موضوعات: اخلاقی - تربیتی
فرم در حال بارگذاری ...
 |
